Реинкарнација во христијанството
Исус поучуваше за реинкарнација (како уште една шанса, не како цел)
Сензационално: во античките евангелија од 1 и 2 век – кои не поминале низ рацете на Католичката црква, а во нашево време биле пронајдени само во египетската пустина – Исус детално ја поучува доктрината за реинкарнација. Затоа е јасно: учењето за реинкарнација е дел од првобитното учење на Исус и затоа е дел од христијанската вера. Новиот завет на Библијата не ги содржи целосните учења на Исус од Назарет. Многу евангелија кои не биле вклучени во изборот на подоцнежната Библија во раните денови морале да бидат запалени по наредба на свештенството. Забрането било да се поседуваат такви списи под смртна казна. Фактот дека таканаречените апокрифни, односно „скриени“ евангелија постојат и денес се должи и на фактот што некои луѓе тогаш ги закопувале овие списи во пустина или ги криеле во пештери за да ги спасат од уништување. Јован Павле II напишал во апостолското писмо од 10 ноември 1994 година: „Христијанското откровение ја исклучува реинкарнацијата…“ Но, тука треба да се направи разлика: учењето за реинкарнација само противречи на теолошкото учење и догмата на црквите, но не и на учењата на Исус од Назарет.
ДВД достапно од Brennglas.com
